రెండో ఏడుపు

మళ్ళీ ఈ ఏడుపు గోలేంటి అని కంగారు పడకండి ఈ సారి పెద్దగా ఏడవను

ఆ చిన్న ఏడుపు గురించి చెప్తా ....
ప్రతీ వేసవి సెలవల్లో అందరూ పిల్లలు తాతల ఇంటికో అమ్మమ్మల ఊరికో వెళ్తారు కదా అల్లా మేము కూడా వేసవిసెలవుల్లో వెళ్ళే వాళ్ళం. అయితే అందరు ఏ నగరాలనుంచో పట్టనాలనుంచో గ్రామాలకి వెళ్తే మేము రివర్స్ లో ఒకమోస్తరు పట్టణం బందరు నుంచి హైదరాబాద్ లాంటి నగరానికి వెళ్ళేవాళ్ళం కారణం మా అమ్మ పుట్టి పెరిగిన ఊరు హైదరాబాద్ కాని నాన్న ఉద్యోగరిత్యా బందర్ లో ఉండేవాళ్ళం అందువల్ల సెలవల్లో అమ్మమ్మ ఊరు వెళ్ళాలంటే హైదరాబాద్ వెళ్ళేవాళ్ళం అక్కడ మా పెద్దమ్మకుటుంబం తో అమ్మమ్మ కూడా ఉండేది ఏప్రిల్ 23 ఏట్టి పరిస్థుల్లో బండారు హైదరాబాద్ సూపర్ డీలక్స్ యెక్కి 10 గంట ల ప్రయాణం తర్వాత పొద్దున్నే భాగ్య నగరం చేరే వాళ్ళం అప్పుడు నిజం గాఅది భాగ్య నగరమే. అలా ఏప్రిల్ 24 నుంచి జూన్ 11 దాక అక్కడే ఉంది జూన్ 13 స్కూల్ తెరిచే రోజుకి ఏమీ ఎరగా నట్టుమళ్లీ బందర్ లో వాలే వాళ్ళం ఈ నెల ఇరవై రోజులు మా నాన్న సుఖం గా సంతోషం గా ప్రశాంతం గా ఉండేవాళ్ళంఅన్నమాట ( ఈ విషయం నేను పెద్దయ్యాక మా ఆవిడా కూతురు ఊరేల్తే తెలిసింది )
ఓకే !! ఇప్పుడు హైదరాబాద్ లో ల్యాండ్ అయ్యం కదా అక్కడ మా అమ్మమ్మ పెద్దమ్మ పెదనాన్న గారూ అన్నలు ప్రేమమధ్య 50 రోజులు యిట్టె గడచి పోయేవి. 35 ఏళ్ళ కిందటి మాట వేసవి లో కూడా దుప్పటి కప్పుకునే వాతావరణం ఆరుబయట దోమల్ గూడ లో పడుకున్న ఒక్క దోమ కూడా ఒంటిమీద వాలని రోజులు, పిల్లల్ని ట్యాంక్ బ్యాండ్ రోడ్ మీదవదిలేసినా ఆక్సిడెంటు కాని రోజులు అన్నిటికన్నా ముక్ష్యం గౌలిగూడ నుంచి దోమలగూడ కి ఆటో ఫేర్ 2.75 లేక ౩.౦౦అయ్యే రోజులు అలాంటి రోజుల్లో అక్కడ వేసవి సెలవలు గడపి వెళ్ళే వాళ్ళం. పొద్దున్నే లేచి మొహాలు కడుక్కుని మాఅమ్మమ్మ ఇచిన టిపిణీ లు తిని పాలో కాఫీలో తాగేవాళ్ళం ఇలా కొన్నిసార్లు.
. ఇంకొన్ని సార్లు అయ్యరు అని ఒకాయన వచ్చేవాడు ఒక చేతిలో అల్యూమినియం కారేజీ ఇంకో చేతిలో కాస్త పెద్ద సైజు కారేజీపట్టుకొని ఇడ్లి ఇడ్లి అని అరుస్తూ.. ఇడ్లీ అని దీర్ఘం తీసేవాడు కాదు అందుకే వింతగా ఉండేది నాకు అయన అరుపు రూపంసైటు అవ్వగానే మేము అయ్యర్ అయ్యర్ అని పిలిచే కూర్చోపెట్టి మర్యాద చేసేవాళ్ళం అయన వరండ స్తంబానికి చేరబడి ఎన్నమ్మ సౌక్యమ పిలకాయలు వచినర అంటూ కుశలం అడిగే వారు , తరువాత విషయం మీకు చెప్పకర్లేదు కదా పల్చటితమల పాకులాంటి తెల్లనైన ఇడ్లీలు అందులోకి అయన కే కాపీ రైట్ ఉన్న పింక్ కలర్ లోని కారప్పొడి ఎందుకంటే అలంటికారప్పొడి మళ్ళీ ఎక్కడ ఎప్పుడు తారస పడలేదు. చాల బాగుండేవి.
అదయ్యాక మళ్లీ ఇంకో రౌండ్ కాఫీలు. అప్పుడు మా అమ్మ పెద్దమ్మ ఇద్దరూ సెలవలో ఉన్న టీచర్స్ అవటం వాళ్ళ బుద్దిఓరుకోదుగా అందుకే పిల్లలూ లెక్కలు చేయండి (వచ్చే క్లాసు వి) సైన్సు ఇంప్రూవ్ చేస్కొండి ఇలాంటి టీచర్ భాషప్రయోగించి చదువు చెప్పేవాళ్ళు . అలా రెండు గంటలు అప్పట్లో టీవీ లు కార్టూన్ నెట్వర్క్లు పోగోలు పోగారుబోతులులేవు కదా మేమే మాలో మేము పోట్లా దుకుంటూ ఆడుకునే వాళ్ళం. అయ్యాక అందరకీ ఒకే పెద్ద ప్లతే లో కలిపినాఅన్నం చుట్టూ కూర్చొని ముదాలు పెడితే తినే వాళ్ళం. అయ్యాక నిద్ర లేక మళ్లీ పవర్ రంగేర్స్ షో నో లేక ఇంకేదోనోమాలో మేమే చేసి తోచట్లేదు తోచట్లేదు అని పెద్దవాళ్ళని తోసే వాళ్ళం గోల చేయక పోతే సాయత్రాన్ రాకెట్ పార్క్ అనోచిక్కడపల్లి వెంకన్న గుడియనో ఏదో చెప్పి ఊరుకో పెట్టేవాళ్ళు... సాయంత్రం ఎవరు మొక్కలకి నీళ్ళు పోస్తే వాళ్ళు మాతోవస్తారు అని ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ లాగా దడిపిస్తే అందరం ట్యూబ్ పెట్టి తెగ ఆయాస పడి ఒళ్ళు తల తడుపుకొని మొక్కలకినీళ్ళు పెట్టేవాళ్ళం అన్నట్టు ఆరోజుల్లో మీరు నమ్మరు కానీ మున్సిపల్ నల్లాల్లో పొద్దున్న సాయంత్రం మూడేసి గంటలుచాలా ఫోర్సు గా నీళ్ళు వచేవి అదీ ఫస్ట్ ఫ్లోర్ కి ఎక్కేంతగా . రాత్రి బాగా భోజనాలయాక మా పెదనాన్న గారు తల కిందచేతులు పెట్టుకొని పెద్ద రేడియో లో ఆకాశవాణి హైదరాబాద్ కేంద్రం వాళ్ళ సంగీతం, చిత్ర గీతాలు వింటూ ఒరే కాళ్ళు నొక్కందిరా వేళ్ళు లాగండిరా అని దానికి కూలి కూడా ఇచ్చేవాళ్ళు . అయ్యాక ఆరుబయట మంచాలు వేస్కొని మాఅమ్మమ్మ చెప్పే హిందీ చందమామ ల కధల అనువాదం విని , దుప్పట్లు మెడకి కట్టుకొని రాజ కుమారుల ఆటలు కత్తి యుధాలు చేస్తుంటే మా పెద్దమ్మ నిజం దయ్యాల కధలు ఆప్పుడేప్పుడో అక్కడెక్కడో దయ్యం కనబడిందట ఇలాంటివి చెప్తేదెబ్బకి నోరు మూస్కొని పదుకునె వాళ్ళం. నాలుగు రోజులకి ఒకసారి జూ లేక మ్యూ సియం లేక పార్క్స్ చుట్టాల ఇల్లు.. మా అమ్మలా స్నేహితుల ఇల్లు ఏదోటి కానిస్తూ రోజులు నిముషాల్ల అయ్యిపోఅవి. తాజ్ హోటల్లో పూరీలు దోశలు , హవ్మోర్ లో ఐస్ క్రీం లు లిబెర్తి దగ్గర పంజాబీ ధాబా లో రగ్డా ఇందులో ఏదీ ఎన్నేళ్ళైన మర్చిపోలేను.
అంతా హాయిగానే ఉంది కదా మరి ఏడుపు ఏదీ అంటారా వస్తున్న అక్కడికే సెలవులయ్యకా మళ్ళీ స్కూల్ తెరిచాక ఏ దసరా సెలవలకో సంక్రాంతి సెలవలకో స్కూల్ వాళ్ళు తీస్కేల్లె హైదరాబాద్ నాగార్జున సాగర్ ఎక్సుకర్షణ్ ( విహార యాత్ర ) కి ఫ్రెండ్స్ అంతా వెళ్తుంటే నేను వెళ్త నని ఇంట్లో అడిగితే ఛీ హైదరాబాద్ అలా వెళ్ళాలా సమ్మర్ లో మనం రెండు నేలలు ఉంటాం కదా అని మా యువర్ అనర్ కేసు కొట్టి పడేసేది . అలా వెళ్ళినా , ఫ్రండ్స్ తో వెళ్ళింది వేరమ్మా అని ఎంత నచ్చ చెప్పినా మనం కేసు గెలిచే వాళ్ళం కాదు. సామ దాన దండ భెదో పాయలు మనకు తెలియవ్ కదా అందుకే ఒక ఎదుపేదిస్తే ఏమైనా ఫలితం ఉంటుదేమో అని ట్రై చేసే వాడిని ఆ ట్రై లే రాని ఏడుపు నీళ్ళు లేకుండా అచ్చం ఇప్పటి హైదరాబాద్ నల్ల లాగా సౌండ్ తో ఏడిచీ ఏడిచీ చివరకి మనం గెలవ లేములే అని ఊరుకునే వాడిని.. అదీ ఈరోజు ఏడుపు కద
మళ్ళీ ఇంకో సారి ఇంకో రకం ఏడుపు తో కలుస్తా అప్పటి దాకా నవ్వండి మీ మీ సొంత విషయాలతో ...