30, ఆగస్టు 2010, సోమవారం

ఇప్పుడొక నిజం ఏడుపు

ఏంటి వీడు అసలు నిజం గా ఏడవడ ని డిసైడ్ అయిపోయారా .... అయితే ఇది చదవండి
నేను అప్పటికి ఇంకా హై స్కూలే మా అన్న నాకన్నా 4 ఏళ్ళు పెద్ద చిన్నపటినుంచీ వైర్లు రెంచ్ లు మోటార్లుఇలాంటివాతిపైనే దృష్తి చదువంటే పెద్దగా శ్రద ఉండేది కాదు అసలు కుదురే ఉండేది కాదు వాడితో మా అమ్మ నాన్నలుచెప్పి చెప్పి విసిగి పోయి ఉండేవాళ్ళు పైగా కాలేజీ కొచిన తర్వాత సహవాహ దోషం కావచు కొత్త గా వచ్చిన స్వతంత్ర్త్యంకావచు లేక వాతావరణ ప్రభావం ఏదైనా మన వాడు కాలెజీ మానేసి తిరగటం సిగరెట్టులు అల్లర్లు ఇలాంటివినేర్చేసుకున్నాడు రోజూ ఏదో ఒక గోల గంతులు వేస్తూ ఉండేవాడు .. ఇవన్ని మా నాన్నగారికి బాగా కోపం తెప్పించేవి .. ఇంటర్ పరీక్ష తప్పి పాస్ కావటానికి మూడేళ్ళు పట్టింది పైగా ఖాళీ ఎక్కువ అవటం తో మరింత గోలా గందరగోళం ... ఇలాసని అస్తమ గృహం లో ఉంది మా ఇంట్లోకి వక్రం గా చూడటం ఎక్కువైనా రోజుల్లో మా అమ్మ "పోనీ ఇకడనుంచి పంపెద్దంఊరు మారితే గోల ఛాన్స్ ఉండదు కదా అని అలోచించి మా నాన్న ను ఒప్ప్పించి మా పెద్దమ్మ ఇంటికి పంపడానికినిర్ణయించింది. అంతే మా వాడు ఊళ్ళో మిగిలిన గొడవల టార్గెట్ పూర్తి చేస్కొని హైదరాబాద్ వెల్ల టానికి రెడీఅయిపోయాడు. అక్కడ ఏరియా అఫ్ ఆపరేషన్ ఎక్కువ కదా అని మా వాడి ఆనందం.
ఇప్పుడు అమెరికా వెళ్ళే కుర్రల్లలగా కొత్త పెట్టె బట్టలు బ్లాడ్లు రేజార్ సర్దుకొని బందరు నుంచి హైదరాబాద్ వెళ్ళే రైల్ఆపాటికి డైరెక్ట్ రైళ్ళు లేవు నర్సాపూర్ కి విజయవాడ లో మా బోగీ కలిపే వాళ్ళు .. దానికి టికెట్ కొనుక్కొని లోకల్ఫ్రెండ్స్ రౌడీస్ అందరికీ పార్టీ ఇచేసి వీసా వచ్చిన వాడిలా తయారయ్యాడు. మా అమ్మ వాడి పెట్టె బాగ్ అన్ని సర్ది రిక్షామాట్లాడి నన్ను పెద్ద మనిషి లాగ వెంట ఇంచి స్టేషన్ లో రైలు ఎక్కించు అని పంపింది. నేను ఒప్పెస్కోని
స్టేషన్ కి వెళ్లి రైల్ ఎక్కించి రైల్ కదిలే దాక ఉండి ( మళ్ళీ వెనక్కి వస్తా డెమో అని భయం తో ) టాటా చెప్పి ఇంటికొచ్చ
సరికి మా అమ్మ చిన్నపుడు తనతో చదువు కొని బందర్ లో కలిసిన ఫ్రెండ్ వాణి ఆంటీ అండ్ వాళ్ళ పిల్లలు తో డాబామీద కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఉంది. వాణి ఆంటీ మాకు ఫేవరిట్ ఎందుకంటే వంట భలే చేసేది మమ్మల్ని డిన్నర్ లకిపిలుస్తుడేది అన్నిటికన్నా ముందు మా అమ్మ చిన్నపాటి దోస్తు కదా బాగా క్లోజ్ ఉండేది మా తో... సేర్ కధలోకి వతే రోజు రాత్రి భోజనాలయ్యాక మేడ మీద చాప లేస్కోని కబుర్లాడుతుంటే ...
నాకూ ఏదో వెలితి కాన పడింది కొట్టుకోవటానికి తిట్టుకోవటానికి ఒక మనిషి కరువైన వెలితి ... దాంతో లోపల నుంచిగుబులు తన్నుకోచింది .. గుబులు
ఏడుపు లోకి దింపింది ... వానే ఆంటీ కొడుకు వాసు నన్ను చూసి మా అమ్మ తోఆంటీ మీ బుజ్జి ఏడుస్తున్నాడు అని చెప్పాడు , దాంతో అందరి దృష్తి నా మీద కి మళ్ళింది ఎందుకు "ఏడుస్తున్న వంటేచెప్పలేదు చెప్పలేను కూడా.. కాసేపటికి అర్థమయ్యింది అందరికి మెల్లగా మా అక్క కూడా వెక్కటం మొదలెటింది దాంతోమా వాణీ ఆంటీ పిల్లలు జ్యోతక్క వాసు అరుణ అక్క అందరూ ఏడవటం మొదలెట్టారు చివరకి మా వాణి ఆంటీ కూడా ఏడ్చేసింది ... అలా ఒక గంట గడిచాకా మా అమ్మ నచ చెప్పించ్ది వాడు వెళ్ళింది అల్లరి మానేసి బుద్ది గా మారటానికికదా ఎందుకు ఏడుపు ? అలా గే వాణి ఆంటీ కూడా వెధవా కొంతలో ఎంత ఎడిపించావ్ అని ముద్దు గానే తిటింది. చివరకి అంతా నా చుట్టూ చేరి నవ్వారు .. రాత్రి అందరం అక్కడే పడుకున్నాం కబుర్లతో ....
ఎవరన్నారు అవలింతకి అన్నయ్య ఉన్నాడని ...
ఏడుపు కూడా పెద్ద అన్నయ్య ఉన్నాడు నిజ్జం ఒట్టు....

మళ్ళీ ఇంకో వెరైటీ ఏడుపుతో కలుస్తా

ఉత్సాహ సోమవారం కలిగి ఉండండి (have an active monday)

2 కామెంట్‌లు:

  1. ఆత్రేయ గారూ...,శ్రీకరమైన వినాయక చతుర్థి సందర్భముగా తెలుగు బ్లాగరులందరికి శుభాకాంక్షలు

    హారం

    రిప్లయితొలగించండి
  2. ahaha bagundi mee edupu gola.........kallollo neereaithe theppinchaledulendi kaani chinnappati vishayalni kadilinchindi...manasulone lendi.

    రిప్లయితొలగించండి